Կոպտությունը դուրս եկավ զբոսանքի: Այնտեղ բղավել է, այստեղ վիրավորել է: Գնում է՝ իրենից գոհ: Հանկարծ նրան հանդիպեց նախանձը:
— Կոպտություն, ինչպե՞ս է քեզ մոտ ամեն ինչ լավ ստացվում, — ինչպես միշտ սկսեց նախանձել նախանձը:
Կոպտությունը պատասխանեց նրան.
— Ախ դու, այ ….: Ամեն բանին և բոլորին դու նախանձում ես: Ասա դե, կա՞ մի բան, որին դու չես նախանձում:
Նախանձը սկսեց մտածել, բայց նկատեց որ կոպտությունից բոլորը …, ոչ ոք նրան չի սիրում, նա զզվելի է բոլորի համար: Եվ հասկացավ, որ այդպիսի բան կա՝ դա կոպտությունն է: Իսկապես, ի՞նչին պետք է այստեղ նախանձել:
Նյութի աղբյուր՝ pritchi.ru
Սվետլանա Համբարձումյանի բլոգ 