Մխիթար Սեբաստացի կրթահամալիր, Ավագ դպրոց, 9-3 դասարան
Աշակերտը հարցրեց վարպետին.
— Որքա՞նով են ճիշտ այս խոսքերը, որ ուրախությունը գումարի մեջ չէ:
Նա ասաց, որ ամբողջը ճիշտ է: Եվ դա ապացուցելը հեշտ է: Փողերով կարող եք գնել մահճակալ, բայց ոչ երազ: Ուտելիք, բայց ոչ աղորջակ: Դեղեր, բայց ոչ առողջություն: Ծառաներ, բայց ոչ ընկերներ: Կանանց, բայց ոչ սերը: Ապրելու վայր, բայց ոչ տան օջախ: Զվարճանք, բայց ոչ ուրախություն: Կրթություն, բայց ոչ խելք: Եվ այն, ինչ ասված է, չի սպառում ցուցակը:
Աղբյուր՝ pritchi.ru
Մի ժամանակ, Չինաստանում կար մի կայսր, ով սիրում էր թռչուններին: Նա իմացավ, որ տղանները կրակում են աղավնիներին գնդակահարներից, և հայտարարեց.
-Ով կբերի ողջ աղավնուն պալատ, նա կստանա մի բուռ բրինձ:
Այս լսելով, տղանները դաթարեցին սպանել աղավնիներին: Նրանք անտառում թողեցին բազում (силков), և շուտով պալատների սենյակները լսվեցին աղավնիներով:
Այնպես եղավ, որ կայսրին այցելեց իմաստունը՝ հարևան իշխանությունից: Նա տեսավ պալատում աղավնիներին և հարցրեց.
Շարունակել կարդալ “Добро без ума: Բարությունն առանց խելքի”
Հայկի և Բելի մասին առասպելը կապվել է հայկական ցեղերի կամ նախահայրերի և նրանց հարավային հարևանների (ասորեստանցիներ կամ բաբելացիներ) հետ և վերածվել է դյուցազնավեպի։ Աղեղնավոր Հայկը հայ ցեղի նախնին է, իսկ բռնակալը Բելը՝ սեմական ժողովուրդների արեգակնային աստվածը կամ Ասորեստանի թագավորը։ Վերջինս հպատակեցնում է բոլոր հսկաներին ու ժողովուրդներին։ Հայկը չի հպատակվում նրան: Իր տոհմով Բաբելոնից գալիս է Արարադ երկիրը, ապա անցնում է Հարք, հիմնում իր անունով բնակավայր՝ Հայկաշեն և բնակվում այնտեղ։ Տիտանյան Բելը դեսպան է ուղարկում Հայկի մոտ՝ առաջարկելով հնազանդություն և խաղաղություն։ Հայկը մերժում է: Բելը մեծ զորքով մտնում է Արարադ երկիրը։ Ճակատամարտում Հայկն իր երեքթևյան նետով սպանում է Բելին։ Ըստ վեպի՝ Հայկից սերում են հայերը, իսկ նրա բնակած երկիրը կոչվում է Հայք։ Կռվի վայրը Հայկն անվանում է Հայոց ձոր։ Պատմությունը հիշվում է Մովսես Խորենացու (V դար) և Սեբեոսի (VII դար) պատմություններում, իսկ առանձին պատառիկներ՝ Անանիա Շիրակացու, Ջիվանշիրի, Վանական Վարդապետի և ուրիշների երկերում, նաև ժողովրդական զրույցներում: Ըստ Մովսես Խորենացու՝ Հայկը գանգրահեր, վայելչակազմ, զվարթ աչքերով, ուշիմ ու խոհեմ, քաջ, երևելի և ազատասեր դյուցազն է: Հայկի և Բելի բանակների միջև ճակատամարտը տեղի է ունեցել Վանա լճի, Ք. ա. 2492 թ.: Հայ ժողովուրդը Հայկի անունով է կոչել Օրիոն համաստեղությունը: «Գեղապատշաճ», «Խայտակն», «Քաջագանգուր», «Վարսագեղ» անուններով փառաբանվող Հայկը երբեմն նույնացվել է Հրատ (Մարս) մոլորակի հետ:
200 մարդկանցից մեկը ծնվում է ավելորդ կողոսկրով: Բժիշկները այս առանձնահատկությունը անվանում են <<արգանդի վզիկի կող>> : Այն գտնվում է անրակի տակ և համարյա նեղություն չի տալիս տիրոջը:
Ձեռքի եղունգների աճը ավելի արագ է, քանի որ նրանք ավելի շատ են շփվում արևի լույսի հետ: Աշխատող ձեռքի եղունգները ավելի արագ են աճում, քան չաշխատող ձեռքի եղունգները և միշտ ամենաերկար եղունգը ունենում է միջնամատը: Ընդհանրապես, ինչքան մեծ է մատը՝ այդքան երկար է եղունգը և ոչ ոք չգիտի, թե ինչու է այդպես:
Ողջույն բոլորին, կցանկանայի պատմել իմ <<փոքրիկ>> սխալի մասին:
Ամեն ինչ սկսեց դեռ փոքր ժամանակվանից՝ ես և իմ բոլոր ընկերները (նրանք ինձանից մեծ էին) սկսեցինք ալկոհոլ օգտագործել: Հիմա կասեք, որ հասարակ երևույթ է Ռուսաստանի համար, բայց սպասեք, ես չդարձա հարբեցող՝ ամեն ինչ ավելի հետաքրքիր է…
Այսպիսով, ամեն ինչ սկսեց սովորական գարեջրից, հետո արդեն գինի և այլն:
Այս շրջանը երկար շարունակվեց և ես կանգ առա գարեջրի վրա… Որոշ ժամանակահատվածում ես էլ չէի խմում ոչինչ՝ սպորտով էի զբաղվում, ձիգ կազմվածք ունեի: Մի պահ չդիմացա՝ սկսեցի մի շիշ խմել որոշ ժամանակ ընդհատումներով, հետո չափաբաժինը ավելացավ և շատացավ:
Հիմա օրվա մեջ միջինում երեք շիշ եմ խմում, իսկ հանգստյան օրերին 5 լիտր մեկ գիշերում: Աճեցրեցի բեղեր ու արդեն դարձա նաև չաղ:
Փորձում եմ հրաժարվել խմելուց, դեռ այդքան էլ լավ չէ ստացվում, բայց ես փորձում եմ: Վերջում ցանկանում եմ ասել՝ ընկերներ, ով հիմա մտածում է.
-Արժե՞ խմել:
Պե՛տք չէ: Հետո գնալով այդ ամենը կդառնա սովորություն:
Կոպտությունը դուրս եկավ զբոսանքի: Այնտեղ բղավել է, այստեղ վիրավորել է: Գնում է՝ իրենից գոհ: Հանկարծ նրան հանդիպեց նախանձը:
— Կոպտություն, ինչպե՞ս է քեզ մոտ ամեն ինչ լավ ստացվում, — ինչպես միշտ սկսեց նախանձել նախանձը:
Կոպտությունը պատասխանեց նրան.
— Ախ դու, այ ….: Ամեն բանին և բոլորին դու նախանձում ես: Ասա դե, կա՞ մի բան, որին դու չես նախանձում:
Նախանձը սկսեց մտածել, բայց նկատեց որ կոպտությունից բոլորը …, ոչ ոք նրան չի սիրում, նա զզվելի է բոլորի համար: Եվ հասկացավ, որ այդպիսի բան կա՝ դա կոպտությունն է: Իսկապես, ի՞նչին պետք է այստեղ նախանձել:
Նյութի աղբյուր՝ pritchi.ru
Маленькая, забавная и спорная притча о смысле жизни:
Сидят два бурундука под теплым сентябрьским солнцем и один спрашивает второго:
— А скажи, брат, а в чем смысл жизни?
Подумал второй и говорит:
— Помнишь прошлый год, брат? Засуха, лес горит, есть нечего, лисы — голодные, мы — голодные. Всю осень и зиму только и успевали крутиться, чтобы выжить. И смысл этот — не искали. Выходит тогда он, этот смысл, был? А вот смотри сейчас, брат. Мы — в безопасности, лис — нет, люди — не трогают, еды — много и уже на всю зиму запасы собрали. Жизнь — путём. Но мы ищем ее смысл. Значит, мы его потеряли?
Бог слепил человека из глины, и остался у него неиспользованный кусок.
— Что ещё слепить тебе? — спросил Бог.
— Слепи мне счастье, — попросил человек.
Ничего не ответил Бог, и только положил человеку в ладонь оставшийся кусочек глины.
Короткая притча о жизни: В тот день, как нарочно, каждый посетитель спрашивал учителя только об одном: что будет после смерти? Учитель только смеялся и ничего не отвечал. Потом ученики спросили, почему он все все время уклоняется от ответа?
— Вы замечали, что загробной жизнью интересуются именно те, кто не знает, что делать с этой? Им нужна ещё одна жизнь, которая длилась бы вечно, – ответил учитель.
— И всё-таки, есть жизнь после смерти, или нет? – упорствовал один из учеников.
— Есть ли жизнь ДО смерти – вот в чем вопрос, – ответил учитель.
Սվետլանա Համբարձումյանի բլոգ 