Վիլյամ Սարոյանը այս պատմվածքով, ուսուցչուհու և սովորողի հարաբերությունների օրինակով, բացատրում էր, որ ամեն ինչ չէ այս կյանքում, որ լինում է մեր ուզածով: Անգիտակցաբար մենք կարող ենք վիրավորել մի մարդու, ով արժանի էլ չէ դրան: Չենք կարող իմանալ, թե երբ և ինչի վերաբերյալ կարող է լինել մեզ թանկ մարդու հետ մեր վերջին խոսակցությունը: Լինում է, երբ ցանկանում ենք անել ինչ-որ լավ բան, լրիվ հակառակն է ստացվում…: Նաև, պատահում է, որ մարդ, ով քեզ համար շատ թանկ, կարևոր և մոտ է լինում, ստիպում է քեզ ծիծաղել ու ուրախանալ, հանկարծակի հեռնում է քո կյանքից՝ ինչ-ինչ պատճառներով…
Պատմվածքում սովորողը անգիտակցաբար վիրավորում է իր ժամանակավոր ուսուցչուհուն, թեև նա չէր էլ ցականում նրան վիրավորել, այլ հակառակը, ցանկանում էր բարեկամանալ:
Զզվելի էր, ինքը միշտ ուզում էր ճիշտ բան անել, և միշտ հակառակն էր ստացվում:
Շարունակել կարդալ “Վիլյամ Սարոյանի «Ծիծաղը»: Վերլուծություն”
Սվետլանա Համբարձումյանի բլոգ 